Παραμονή των Φώτων σήμερα και το έθιμο θέλει τα παιδιά να λένε τα κάλαντα πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι, ενώ οι πιστοί νήστευαν προκειμένου να εκκλησιαστούν την ημέρα των Θεοφανίων.
Αν και στις μέρες μας είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (δηλαδή των εορτών των Χριστουγέννων), στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού η Εκκλησία γιόρταζε μαζί με τα Θεοφάνεια, στη γιορτή των Επιφανίων, στις 6 Ιανουαρίου τη Γέννηση του Χριστού καθώς στη συνείδηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας η γέννηση δεν αποτελεί επετειακό γεγονός σε αντίθεση με την ονοματοδοσία όπου γίνεται η βάφτιση, δηλαδή η είσοδος του νέου μέλους στους κόλπους της Εκκλησίας.
Παράλληλα, ο αγιασμός των Υδάτων σκοπός του οποίου είναι ο εξαγνισμός του νερού, αυτού του τόσο πολύτιμου στοιχείου της φύσης, είναι μια ιδιαίτερη τελετουργική στιγμή που έλκει την καταγωγή της στην πεποίθηση του ανθρώπου για τη θαυματουργή δύναμη του νερού.
Η λαϊκή μας παράδοση θέλει το νερό ως σημαντικό στοιχείο σε διάφορα γεγονότα της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, οι νύφες μια μέρα μετά τον γάμο τους, πήγαιναν στη βρύση και έπαιρναν νερό για το καινούργιο σπιτικό τους, ή η παράδοση με το αμίλητο νερό την ημέρα του Αγίου Ιωάννη του Κλήδονα. Επίσης, όταν κάποιος φεύγει και θέλουμε να γυρίσει με ασφάλεια πίσω, ρίχνουμε νερό στη στράτα του. Ενώ το ξεμάτιασμα των γιαγιάδων γίνεται επίσης με νερό....
Αυτή η πεποίθηση μετουσιώθηκε και στην παράδοση των Καλικάντζαρων, οι οποίοι φεύγουν με τον αγιασμό των υδάτων.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι νέοι πριν την ενηλικίωση έκοβαν τα μαλλιά τους και τα πρόσφεραν στους θεούς των ποταμών ρίχνοντας τα στο νερό.
Ολοκληρώνοντας και για να μη σας κουράζω, ο ίδιος ο Ιησούς έδινε μεγάλη σημασία στο νερό, το οποίο χρησιμοποιήσε σε πολλά θαύματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.