Τόλκιν: Ο ακαδημαϊκός που μας εισήγαγε στον κόσμο του φανταστικού. (Α΄Μέρος)

Επιμέλεια: Γιώτα Χουλιάρα



Εισαγωγή

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο συγγραφέας του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. 

Ο Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν (ή και Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, αγγλικά: John Ronald Reuel Tolkien ο οποίος αναφέρεται στον γραπτό λόγο και με την συντετμημένη μορφή του ονόματός του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν ) ήταν εξέχων και διαπρεπής Άγγλος φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής και ακαδημαϊκός, σήμερα ιδιαίτερα γνωστός ως ο συγγραφέας των ακόλουθων έργων φανταστικής λογοτεχνίας: «Χόμπιτ», «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» (τρεις τόμοι) και «Σιλμαρίλλιον».

Από το 1925 ως το 1945 δίδαξε την αγγλοσαξονική γλώσσα και από το 1945 έως το 1959 δίδαξε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.Υπήρξε για ένα διάστημα στενός φίλος του Κ.Σ. Λιούις (συγγραφέα της σειράς «Τα χρονικά της Νάρνια»).

 Ήταν και οι δυο μέλη μιας άτυπης ομάδας λογοτεχνικών συζητήσεων, γνωστής ως Inklings, η οποία συναντιόταν σε παμπ της Οξφόρδης κατά τις δεκαετίες 1930 και 1940. Στις 28 Μαρτίου 1972 στέφθηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄.

 Η pub στην Οξφόρδη, όπου μεταξύ του 1930 και το 1950, σύχναζαν οι Inklings.

Μετά τον θάνατο του, ο γιος του, Κρίστοφερ Τόλκιν (Christopher Tolkien), δημοσίευσε μια σειρά από έργα, βασισμένα στις εκτενείς σημειώσεις και τα αδημοσίευτα χειρόγραφα του πατέρα του, συμπεριλαμβανομένου του «Σιλμαρίλλιον» και του «Ατελείωτες Ιστορίες». Τα βιβλία αυτά, μαζί με το «Χόμπιτ» και το «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», δημιουργούν ένα σώμα παραμυθιών, ποιημάτων, φανταστικών ιστοριών και επινοημένων γλωσσών, που διαδραματίζονται σε έναν φανταστικό κόσμο επινόησης του συγγραφέα και ονομάζεται Άρντα (Arda) και τη Μέση-Γη (Middle-Earth), που βρίσκεται σε αυτήν.

Στον κόσμο αυτόν, που θυμίζει τη Μεσαιωνική Ευρώπη, υπάρχει η μαγεία, καθώς και άλλες φυλές πέρα από τους ανθρώπους, και μυθικά πλάσματα όπως ξωτικά και δράκοι. Μεταξύ του 1951 και 1955, ο Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο legendarium για να αναφερθεί σε όλο το φανταστικό σύμπαν που δημιούργησε μέσα από τα γραπτά του.

Αν και υπήρχαν και άλλοι συγγραφείς που έγραψαν έργα φαντασίας πριν από τον Τόλκιν η μεγάλη επιτυχία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» και του «Χόμπιτ» οδήγησαν σε μία πρωτοφανή αναγέννηση του είδους, καθιστώντας το πολύ δημοφιλές. Αυτό κατέστησε τον Τόλκιν, ευρέως γνωστό, ως τον «πατέρα» της μοντέρνας φανταστικής λογοτεχνίας —ή, πιο συγκεκριμένα, της υψηλής φαντασίας. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

Το 2008, η βρετανική εφημερίδα «The Times», τον κατέταξε 6ο σε μία λίστα με τους «50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945».Το αμερικανικό περιοδικό Forbes τον κατέταξε ως τον 5ο πιο κερδοφόρο «διάσημο μετά θάνατον» το 2009.

Παιδικά Χρόνια

Οι περισσότεροι από τους προγόνους του Τόλκιν, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν τεχνίτες. Η οικογένεια Τόλκιν είχε τις ρίζες της στην Κάτω Σαξωνία, αλλά ζούσε στην Αγγλία ήδη από τον 18ο αιώνα. Το επίθετο Τόλκιν προήλθε από τη Γερμανική λέξη tollkühn, που σημαίνει «απερίσκεπτος». Αρκετές οικογένειες με το επίθετο Τόλκιν ή άλλες παραλλαγές του, ζουν στη βορειοδυτική Γερμανία, κυρίως στην Κάτω Σαξωνία και στο Αμβούργο.Ένας Γερμανός συγγραφέας πρότεινε πως, το επίθετο Τόλκιν, είναι πιο πιθανό να προέρχεται από το χωριό Τόλκινεν (Tolkynen), κοντά στο Ράστενμπουργκ, στην Ανατολική Πρωσία (που τώρα βρίσκεται στη βορειοανατολική Πολωνία), αν και το χωριό βρίσκεται μακριά από την Κάτω Σαξωνία. Το όνομα προέρχεται από την πλέον νεκρή παλαιά Πρωσική γλώσσα.

Ο Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, πρωτότοκος γιος του Άρθουρ Ρούελ Τόλκιν και της συζύγου του Μέιμπελ Σάφιλντ, γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1892 στο Μπλουμφοντέιν, την τότε πρωτεύουσα του Ελεύθερου Κράτους της Οράγγης (Orange Free State), που σήμερα είναι τμήμα της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια βρισκόταν στη Νότια Αφρική λόγω μιας θέσης, στην τοπική τράπεζα, που είχε προσφερθεί στον Άρθουρ· την οποία θεώρησε ευκαιρία. Το ζευγάρι παντρεύτηκε στη Νότια Αφρική το 1891. Το 1894 γεννήθηκε ο πρώτος αδελφός του Ρόναλντ, ο Χίλαρι (Hilary).

Είναι αξιοσημείωτο, επίσης, ένα περιστατικό που συνέβη στον Ρόναλντ, στο Μπλουμφοντέιν: είχε μόλις αρχίσει να περπατάει, όταν τον δάγκωσε μια ταραντούλα. Αυτό το γεγονός, πιθανώς, πολύ αργότερα, να γέννησε τη Σέλομπ και την Ουνγκόλιαντ.

Η Ουνγκόλιαντ ή Ανγκόλιαντ είναι ένα σκοτεινό πνεύμα που έμοιαζε με γιγάντια αράχνη η οποία εμφανίζεται στο έργο του, το Σιλμαρίλλιον. Η προέλευσή της δεν εξηγείται. Έζησε πριν την Πρώτη Εποχή. Είχε τη μορφή τεράστιας αράχνης, αρχικά κατοικούσε νότια του Βάλινορ, είχε αιώνια πείνα για φως, και ύφαινε ιστούς από σκοτάδι.Οι γιγαντιαίες αράχνες που εμφανίζονται στα έργα του Τόλκιν, με γνωστότερη την Σέλομπ, είναι απόγονοί της.


Ο Τόλκιν, ωστόσο, ως ενήλικας, δεν είχε κάποιο μίσος για τις αράχνες, μάλιστα, είχε και θολές αναμνήσεις για εκείνο το συμβάν. Ένα άλλο περιστατικό, που συνέβη στην παιδική του ηλικία και που αναστάτωσε τη μητέρα του, ήταν όταν ένας νεαρός υπηρέτης της οικογένειας Τόλκιν, ο Άιζακ, τον οδήγησε στο χωριό του, ώστε να επιδείξει στους συγχωριανούς του, ένα λευκό και όμορφο μωρό· επιστρέφοντας το το επόμενο πρωί. Μάλιστα, ο Άιζακ, που εκτιμούσε τόσο τους Τόλκιν, έδωσε στο ένα από τα δύο του παιδιά το όνομα του Άρθουρ: Άιζακ Τόλκιν Άρθουρ.

Handwritten Christmas card with a coloured photo of the Tolkien family, sent by Mabel Tolkien from the Orange Free State to her relatives in Birmingham, on November 15, 1892.

Όταν ήταν τριών ετών, ο Τόλκιν, πήγε στην Αγγλία με τη μητέρα του και τον αδελφό του. Αυτό έμελλε να εξελιχθεί σε μακρά οικογενειακή παραμονή. Ο πατέρας του, ωστόσο, έχασε τη ζωή του στη Νότια Αφρική, εξαιτίας ρευματικού πυρετού, πριν προλάβει, μάλιστα, να τους συναντήσει. Αυτό το γεγονός, άφησε την οικογένεια χωρίς εισόδημα, έτσι η μητέρα του Τόλκιν, τον πήρε για να ζήσουν με τους γονείς της στο Μπέρμιγχαμ. Λίγο μετά, το 1896, μετακόμισαν στο Σέιρχολ (σημερινό Γκριν Χολ) και, στη συνέχεια, σε ένα χωριό το Γουορστερσάιρ, το οποίο αργότερα προσαρτήθηκε στο Μπέρμιγχαμ. Του άρεσε πολύ να εξερευνά τις γύρω περιοχές, οι οποίες αργότερα θα του εμπνεύσουν σκηνές στα βιβλία του, όπως το αγρόκτημα της θείας του, Τζέιν, Μπαγκ Εντ, το όνομα του οποίου χρησιμοποίησε στα έργα του.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ρόναλντ στο Μπλουμφοντέιν, είχαν ως αποτέλεσμα η αγγλική εξοχή να του φανεί παράδεισος, όπως δήλωσε ο ίδιος στη διάσημη συνέντευξη του, το 1971:


Αν το πρώτο σου χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι ένας καχεκτικός ευκάλυπτος, και αν συνήθως σε βασανίζει η ζέστη και η άμμος — τότε... ακριβώς στην ηλικία που η φαντασία σου αρχίζει να αναπτύσσεται, το να βρεθείς ξαφνικά σε ένα ήρεμο χωριό του Γουορικσάιρ, θεωρώ πως σου γεννά μια ιδιαίτερη αγάπη για την ύπαιθρο της Κεντρικής Αγγλίας, κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι τα όμορφα βότσαλα οι φτελιές, τα ήσυχα ποταμάκια κλ.π., και ασφαλώς οι άνθρωποί της.

Every December from 1920-1943, J.R.R. Tolkien's children received a letter from Father Christmas, addressed to them in spidery handwriting, bearing a stamp from the North Pole. Tolkien, as Father Christmas, wrote the letters, which he accompanied by humorous illustrations. 

Η Μέιμπελ Τόλκιν δίδαξε και τα δυο της παιδιά η ίδια, και ο Ρόναλντ, όπως τον αποκαλούσαν στην οικογένεια, ήταν καλός μαθητής. Εκείνη του έμαθε πολλά πράγματα για τη βοτανική και αυτό τον έκανε να φροντίζει και να αγαπά τη φύση. Ως νέος, ο Τόλκιν, αρεσκόταν να ζωγραφίζει τοπία και δέντρα. Παρόλα αυτά, τα αγαπημένα του μαθήματα ήταν εκείνα που αφορούσαν τις γλώσσες. Μάλιστα η μητέρα του τού είχε μάθει κάποια βασικά πράγματα σχετικά με τη λατινική γλώσσα.

Ο Τόλκιν, μόλις τεσσάρων ετών, μπορούσε να διαβάζει, ενώ λίγο αργότερα έμαθε και να γράφει. Η μητέρα του τού επέτρεπε να διαβάζει πολλά βιβλία. Ωστόσο, βιβλία όπως το παραμύθι «Ο αυλητής του Χαμελίν», δεν του άρεσαν, ενώ για το «Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», του Λιούις Κάρολ, σκεφτόταν πως είναι «διασκεδαστικό αλλά ενοχλητικό». Εκείνος, από την άλλη, προτιμούσε ιστορίες σχετικά με τους Ινδιάνους, αλλά και φανταστικά έργα του Τζορτζ ΜακΝτόναλντ.* Επιπλέον, τα παραμύθια του Άντριου Λανγκ**, ήταν πολύ σημαντικά για εκείνον, καθώς, όπως φαίνεται, στα μετέπειτα κείμενά του, η επιρροή τους ήταν εμφανής.

Η Μέιμπελ Τόλκιν, παρά τις αντιδράσεις της Βαπτιστικής οικογένειάς της, περιήλθε στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία το 1900. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η οικογένειά της, να σταματήσει οποιαδήποτε οικονομική υποστήριξη προς αυτήν. Η μητέρα του Τόλκιν πέθανε το 1904, όταν εκείνος ήταν, μόλις, 12 ετών. Η Μέιμπελ πέθανε από οξύ διαβήτη στο Ρέντναλ, στη φάρμα Fern, την οποία και νοίκιαζε. Ήταν σχεδόν 34 ετών, όσο περίπου δηλαδή άντεχαν χωρίς θεραπεία, εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι που είχαν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 — η ινσουλίνη θα ανακαλυφθεί περίπου δυο δεκαετίες αργότερα. Βρίσκεται θαμμένη στο κοιμητήριο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του Αγίου Πέτρου, στο Μπρόμσγκροουβ, του Γουορστερσάιρ. Ο Τόλκιν, εννέα χρόνια μετά το θάνατό της, έγραψε:

Η αγαπητή μου μητέρα ήταν, πράγματι, ένας μάρτυρας, ο Θεός δε δίνει σε όλους τους ανθρώπους, τόσο εύκολα τα μεγάλα δώρα Του, όπως έκανε σε εμένα και τον Χίλαρι, δίνοντάς μας τη μητέρα μας, η οποία με πολύ μόχθο και πολλά προβλήματα, διασφάλισε σε εμάς την πίστη μας.

Πριν από τον θάνατό της, η Μέιμπελ είχε αναθέσει την κηδεμονία των γιων της στο στενό φίλο και πνευματικό της, Φράνσις Μόργκαν (Fr. Francis Xavier Morgan), έναν Καθολικό ιερέα από το Μπέρμιγχαμ, ο οποίος ανέλαβε να τους αναθρέψει σαν καλούς Καθολικούς. Στην αρχή, ωστόσο, ο πατέρας Φράνσις δεν ήταν σε θέση να τους φιλοξενήσει, διότι στο Παρεκκλήσιο του Ετζεμπάστον, είχαν καταλύσει αγόρια από το Δημόσιο Σχολείο του Παρεκκλησίου. Έτσι, στη συνέχεια, τα δύο αδέλφια τα ανέλαβε ο θείους τους, Λόρενς Τόλκιν, όπου έμενε στο Κινγκς Νόρτον. Τα αδέλφια πήγαιναν σχολείο με το τρένο. Κατόπιν, ο Φράνσις σκέφτηκε, τελικά, την καλύτερη λύση: έδωσε τα δύο αδέλφια στην Μπία, η οποία είχε μείνει άτεκνη και χήρα, από τον Γουίλ, τον αδελφό της Μέιμπελ. Η Μπία, όπως λέγανε τη θεία τους, λοιπόν, δέχτηκε να τα φιλοξενήσει έναντι 4 λιρών και 16 σελινιών το μήνα. Η Μπία, λόγω χηρείας, τελικά, αποδείχτηκε ιδιότροπη και δεν ενδιαφερόταν ουδόλως για τα δύο ορφανά. Σε μια επιστολή του, ο Τόλκιν, το 1965, στον υιό του Μάικλ, θυμήθηκε την επιρροή που του άσκησε ο κηδεμόνας του, Φράνσις Μόργκαν:

[Ο Μόργκαν] ήταν ένας ευγενής και συντηρητικός Ουαλοϊσπανός, και που φαίνεται να επαληθεύει ακριβώς την υπάρχουσα για αυτούς φήμη. Ήταν —και δεν ήταν όμως. Καταρχάς, από αυτόν έμαθα τι σημαίνει φιλανθρωπία και αμνησικακία και, γνωρίζοντας αυτές τις αρετές, με έβγαλε από το 'φιλελεύθερο' σκοτάδι στο οποίο προερχόμουν, καθώς ήξερα πιο πολλά για ανούσια πράγματα, όπως τον μύθο της Bloody Mery, παρά για τη Μητέρα του Ιησού Χριστού —την οποία την είχα ακούσει μόνο μέχρι τότε ως μια κακιά λατρεία των Ρωμανών.

Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Τόλκιν, μεγάλωσε στην περιοχή του Μπέρμιγχαμ, το Ετζμπάστον, και παρακολούθησε μαθήματα στο King Edward's School και, αργότερα, στο St. Philip's School. Το 1903, κέρδισε μια υποτροφία του Ιδρύματος και επέστρεψε στο King Edward's School. Ενώ ήταν μαθητής εκεί, ο Τόλκιν ήταν ένας από τους δόκιμους του Σώματος Εκπαίδευσης Αξιωματικών του σχολείου. Έτσι βοήθησε στον σχηματισμό της παρέλασης, που θα γινόταν το 1910, προς τιμήν του Γεωργίου Ε΄, ο οποίος θα παραλάμβανε το στέμμα του. Όπως πολλοί δόκιμοι από το σχολείο του, έτσι και ο Τόλκιν, τοποθετήθηκε, έξω από τις πύλες των Ανακτόρων του Μπάκιγχαμ.

Στο Ετζμπάστον, ο Τόλκιν, έζησε στη σκιά του Perrott's Folly και του Βικτωριανής εποχής πύργου ύδρευσης, του Ετζμπάστον, το σκηνικό αυτό ενδέχεται να έχει επηρεάσει τις εικόνες των σκοτεινών πύργων μέσα τα έργα του. Μια άλλη ισχυρή επιρροή για εκείνον ήταν οι ρομαντικές ζωγραφιές του Έντουαρντ Μπερν - Τζόουνς και των Προραφαηλιτών***: το Μουσείο Birmingham Art Gallery είχε μια μεγάλη συλλογή των έργων τους, σε δημόσια έκθεση.

Νεανικά χρόνια

Ενόσω βρισκόταν ακόμα στα προεφηβικά του χρόνια, ο Τόλκιν, είχε έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την κατασκευή γλωσσών, καθώς τα ξαδέλφια του, Μέρι και Μάρτζορι Ίνγκλεντον, είχαν εφεύρει τη γλώσσα «Ανιμάλικ» (Animalic). Εκείνη την περίοδο, ο Τόλκιν, διδασκόταν λατινικά και αγγλοσαξονικά. Το ενδιαφέρον, όμως, για αυτή τη γλώσσα πέρασε αλλά ο Μέρι και κάποιοι άλλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Τόλκιν, δημιούργησαν κι άλλη γλώσσα, μια πολύπλοκη αυτή τη φορά, που την ονόμασαν «Νέβμπος» (Nevbosh). Η επόμενη γλώσσα με την οποία ασχολήθηκε, τη Νάφαριν, τυγχάνει να είναι δική του δημιουργία.

Το 1911, όσο ήταν ακόμα στο King Edward's School, ο Τόλκιν και τρεις φίλοι του, ο Ρομπ Γκίλσον, ο Τζόφρυ Μπέιτς Σμιθ και ο Κρίστοφερ Ουάισμαν, δημιούργησαν μια «μυστική» λέσχη, που την ονόμασαν T.C.B.S. (Tea Club and Barrovian Society) κι αναφερόντουσαν στην αγάπη τους να καταναλώνουν τσάι στο Barrow's Stores, κοντά στο σχολείο τους, καθώς και, κρυφά, στη βιβλιοθήκη του σχολείου.Όταν τελείωσαν το σχολείο, κράτησαν επαφή τα μέλη της «λέσχης» και τον Δεκέμβριο του 1914, κανόνισαν συνάντηση στο Λονδίνο, στο σπίτι του Ουάισμαν. Τα αποτελέσματα για τον Τόλκιν, αυτής της συνάντησης, ενίσχυσαν την αφοσίωσή του στη συγγραφή ποίησης.

Στην απογραφή που έγινε, το 1911, στην Αγγλία και την Ουαλία, ο Τόλκιν φαίνεται να κατοικεί στο Έτζμπαστον,στην οδό 4 Highfield και ως επάγγελμα αναφέρεται ότι ήταν μαθητής. Επίσης, ζούσε με τον αδελφό του, τον Χίλαρι.

Το 1911, ο Τόλκιν, πήγε για καλοκαιρινές διακοπές στην Ελβετία. Αυτό το ταξίδι θα το αναπολήσει, έντονα, σε μια επιστολή του, το 1968, σημειώνοντας ότι το ταξίδι του Μπίλμπο, στα Ομιχλώδη Βουνά (Misty Mountains) βασίζεται σε δικές του περιπέτειες, καθώς η ομάδα του, που αποτελούνταν από 12 άτομα πεζοπόρησε από το Ίντερλακεν στο Λοφτερμπρούνεν και σε κατασκήνωση του Μορέιν, πέρα από το Μούρεν. Πενήντα-εφτά χρόνια αργότερα, ο Τόλκιν, θυμήθηκε τη λύπη του, αφήνοντας τη θέα του αιώνια χιονισμένου Τζουνγκφράουν και του Σίλμπερχορν («το Σίλβερτιν (Κέλεμπντιλ) των ονείρων μου»).

Τον Οκτώβριο του 1911, ο Τόλκιν, ξεκίνησε να φοιτά στο Exeter College, της Οξφόρδης. Αρχικά, ξεκίνησε με Κλασικές σπουδές, όμως στην πορεία άλλαξε κατεύθυνση και, το 1913, συνέχισε με Αγγλική φιλολογία και Λογοτεχνία. Το 1915, αποφοίτησε με άριστα στις τελικές εξετάσεις.

Έρωτας και Γάμος


Ο Τόλκιν, σε ηλικία 16 ετών, συναντήθηκε με την Ήντιθ Μέρι Μπρατ, που ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερή του, όταν αυτός και ο αδελφός του, ο Χίλαρι, μετακόμισαν στο οικοτροφείο, όπου η Ήντιθ ζούσε. Ο Χάμφρεϊ Κάρπεντερ (συγγραφέας και βιογράφος της ζωής του Τόλκιν) αναφέρει:

«Ο Ρόναλντ και η Ήντιθ, σύχναζαν σε τεϊοποτεία του Μπέρμιγχαμ, ειδικότερα σε ένα, που είχε μπαλκόνι με θέα τον πεζόδρομο. Εκεί, λοιπόν, καθόντουσαν και πετάγανε κυβάκια ζάχαρης στα καπέλα των περαστικών, αλλά μόλις το βάζο άδειαζε, άλλαζαν τραπέζι... Με αυτά τα δύο άτομα, αυτής της προσωπικότητας, ήταν σίγουρο πως το ειδύλλιο θα άνθιζε. Ήταν και οι δύο ορφανοί και είχαν ανάγκη από αγάπη, και βρήκαν, ότι μπορούσε να τη δώσει ο ένας στον άλλο. Κατά τη διάρκεια του θέρους, του 1909, αποφάσισαν ότι είναι και ερωτευμένοι.»

Ο κηδεμόνας του Τόλκιν, Μόργκαν, βλέποντας την Ήντιθ σαν πειρασμό του Τόλκιν από τα μαθήματά του και τρομοκρατημένος από το γεγονός ότι, ο νεαρός προστατευόμενός του, είχε συνάψει σχέσεις με μια Προτεστάντισσα, του απαγόρευσε να τη συναντά, να της μιλά ή, ακόμα, και να της γράφει γράμματα, ωσότου φτάσει 21 ετών. Ο Τόλκιν δέχτηκε και τήρησε κατά γράμμα την απαγόρευση, με μια πρόωρη αλλά αξιοσημείωτη εξαίρεση, στην οποία ο Μόργκαν βασίστηκε, για να τον απειλήσει ότι θα «τερματίσει πρόωρα» την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.

Ο Ρόναλντ, το βράδυ των 21 γενεθλίων του, έστειλε γράμμα στην Ήντιθ, δηλώνοντάς της ότι την αγαπά κι ότι θέλει να την παντρευτεί. Η Ήντιθ, όμως, του απάντησε ότι είχε αρραβωνιαστεί με έναν άλλον άντρα, κι αυτό γιατί πίστεψε πως την είχε ξεχάσει. Τελικά, οι δύο τους συναντιούνται κάτω από μια σιδηροδρομική οδογέφυρα, αναρριπίζοντας τον έρωτά τους. Κατόπιν, η Ήντιθ επιστρέφει το δαχτυλίδι αρραβώνων της και ανακοινώνει πως θα παντρευτεί τον Τόλκιν.Με «μισή καρδία» η Ήντιθ, ανακοινώνει επίσης, ότι κατόπιν της επιμονής του Ρόναλντ, θα ασπαστεί τον καθολικισμό. Ο σπιτονοικοκύρης της, καθώς ήταν ένθερμος Προτεστάντης, εξαγριώθηκε τόσο πολύ με την απόφασή της αυτή, που την έδιωξε από το σπίτι αφότου, βεβαία, εκείνη βρήκε αλλού κατάλυμα.

Η Ήντιθ Μέρι Μπράντ και ο Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν αρραβωνιάστηκαν, επισήμως, τον Ιανουάριο του 1914, στο Μπέρμιγχαμ, και παντρεύτηκαν στις 22 Μαρτίου 1916, στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, της Παναγίας του Ευαγγελισμού, στο Γουόργουικ.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως όταν ο θείος της Ήντιθ, Τζέσοπ, έμαθε για τον αρραβώνα της με τον Τόλκιν έγραψε στον κηδεμόνα της κοπέλας: «Δεν έχω τίποτα ενάντια στον Τόλκιν και τον θεωρώ έναν καλλιεργημένο κύριο, αλλά οι οικονομικές του προοπτικές δεν είναι καθόλου καλές και δεν μπορώ να φανταστώ πότε θα είναι σε θέση να παντρευτεί.»

*Ο Τζορτζ Μακ Ντόναλντ ήταν Σκώτσεζος συγγραφέας, ποιητής και ιερέας. Ήταν μια πρωτοποριακή φιγούρα στη λογοτεχνία, στο πεδίο του φανταστικού και μέντορας του φίλου του Λιούις Κάρολ. Το έργο του λειτούργησε ως καταλύτης σε έργα συναδέλφων του, καθώς μεγάλοι συγγραφείς έχουν επηρεαστεί από αυτόν. Εκτός από παραμύθια, ο ΜακΝτόναλντ έγραψε πολλά βιβλία χριστιανικής απολογητικής, σε πολλά από τα οποία υποστήριζε τον χριστιανικό ουνιβερσαλισμό (χριστιανική κίνηση που επιβεβαιώνει την καθολική αποκατάσταση των πάντων ενώπιον του Θεού, τη σωτηρία της ψυχής όλων των ανθρώπων.)

**Ο Άντριου Λανγκ ήταν Σκωτσέζος ιστορικός ποιητής, ερευνητής λαογράφος, δοκιμιογράφος, αρθρογράφος και γενικότερα άνθρωπος των γραμμάτων. Εκτός από τις ιστορικές είναι γνωστός και για τις ανθρωπολογικές μελέτες του, που τον έφεραν σε αντιπαράθεση με τον ανθρωπολόγο Τζέιμς Φρέιζερ, καθώς επίσης και για εκδόσεις παραδοσιακής παιδικής λογοτεχνίας μαζί με τη σύζυγό του Λεονόρα Μπλανς Λανγκ



***Οι προραφαηλίτες, γνωστοί και ως η "αδελφότητα των Προραφαηλιτών", ήταν μία ομάδα κυρίως Άγγλων ζωγράφων (Ροσέτι, Χαντ, Μίλαι, Μπερν-Τζόουνς, Σπαρτάλη) που ιδρύθηκε το 1848 με αίτημα την ανανέωση της ζωγραφικής μέσω της μίμησης Ιταλών ζωγράφων, προγενέστερων του Ραφαήλ. Η κίνησή τους γνώρισε μεγάλες αντιδράσεις από το κατεστημένο της εποχής.








ΤΕΛΟΣ Α΄ΜΕΡΟΥΣ ....