Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη - ιστορία, μύθοι και δεισιδαιμονίες γύρω από την κέλτικη γιορτή του Halloween.

Headless Horseman, Sleepy Hollow, Christopher Lovell

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Δημοσιογράφος
Συγγραφέας του βιβλίου «Ο βιασμός της Κοκκινοσκουφίτσας»

«Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να είναι πριγκίπισσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς. Ίσως καθετί τρομακτικό να είναι, στο απώτατο βάθος του, έρημο και αβοήθητο και να περιμένει από μας βοήθεια.» Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Τσεχο-Αυστριακός ποιητής

Φθινόπωρο του 1799 στη Νέα Υόρκη. 

Ο νεαρός αξιωματικός Ίκαμποντ Κρέιν, πρωτοπόρος ερευνητικών τεχνικών όπως δακτυλικά αποτυπώματα και αυτοψίες, μεταβαίνει στο χωριό Sleepy Hollow για να διαλευκάνει μια σειρά από βίαιες δολοφονίες, στις οποίες όλα τα θύματα βρίσκονται αποκεφαλισμένα. Ο Κρέιν φθάνει στο χωριό, που βρίσκεται στην όχθη του ποταμού Hudson, στα βόρεια της Νέας Υόρκης. παραμονές του Halloween, της γνωστής αγγλοσαξονικής εορτής. Ως αξιωματικός σταλμένος από την αμερικάνικη κυβέρνηση φιλοξενείται στο σπίτι της πλουσιότερης οικογένειας της πόλης, της οικογένειας Βαν Τάσελ (ολλανδικής καταγωγής), όπου συναντά την όμορφη Κατρίνα, μοναχοκόρη του Μπάλτους Βαν Τάσελ. Ο νεαρός αξιωματικός, ενώ γοητεύεται από την κοπέλα, αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις δεισιδαιμονίες της μικρής κοινότητας και αδυνατεί να πιστέψει ότι ο δολοφόνος είναι ένα απέθαντο πλάσμα, ένας Γερμανός στρατιώτης από την Έσση, που αποκεφαλίστηκε στον πόλεμο και, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι, από τότε βγαίνει από τον τάφο του με σκοπό να κάνει το ίδιο. 

(Σαφέστατη αναφορά στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, ο οποίος ξεκίνησε το 1775 ενάντια στη Βρετανία και το Βασιλιά Γεώργιο Γ΄. Ο Βασιλιάς Γεώργιος μη έχοντας αρκετό στρατό για να αντιμετωπίσει τις δεκατρείς Πολιτείες της Βόρειας Αμερικής, αγόρασε μισθοφόρους από τη Γερμανία ώστε να ενισχύσει τον Αγγλικό στρατό. 30.000 μισθοφόροι από την Έσση παραχωρήθηκαν στο Αγγλικό Στέμμα προς 7 λίρες έκαστος. Οι μισθοφόροι στάλθηκαν στις αποικίες, αλλά οι περισσότεροι από τους μισούς το έσκασαν πριν καν εμπλακούν σε επιχειρήσεις.)







Κάποια στιγμή ο Κρέιν έρχεται ο ίδιος αντιμέτωπος με τον Ακέφαλο Καβαλάρη, ο οποίος σκοτώνει τον Δικαστή Σάμιουελ Φίλιπς μπροστά στα μάτια του. Η ιστορία εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς, παράλληλα με τα ερωτικά σκιρτήματα που νιώθει για τη νεαρή Κατρίνα και τους εφιάλτες των παιδικών του χρόνων εξαιτίας του τρομερού βασανισμού που υπέστη η μητέρα του. Ο Κρέιν καταφέρνει, προκειμένου να εντυπωσιάσει την κοπέλα, να ξεπεράσει τις φοβίες του και ανακαλύπτει τον τάφο του Ακέφαλου Καβαλάρη στο δάσος κάτω από ένα γέρικο δένδρο, το οποίο αποτελεί και την είσοδο για τον κόσμο των νεκρών.

Με τη βοήθεια του ορφανού νεαρού Μάσμπαθ, του οποίου ο πατέρας δολοφονήθηκε από τον Καβαλάρη, ο Κρέιν ξεδιπλώνει τη σκοτεινή πλοκή που κρύβεται πίσω από τις δολοφονίες και σχετίζεται με την κατάκτηση γης και την εκδίκηση που θέλει να πάρει η δεύτερη σύζυγος του Μπάλτους Βαν Τάσελ και μητριά της Κατρίνα, Λαίδη Βαν Τάσελ. Εκείνη είναι που ελέγχει με μαύρη μαγεία τον Καβαλάρη και τον στέλνει να σκοτώσει την Κατρίνα, ώστε να πάρει πίσω αυτό που θεωρεί ότι της ανήκει, ένα κομμάτι γης που αποκτήθηκε αδίκως από τον πατέρα της Κατρίνα.

Τελικά, η Λαίδη εξοντώνεται, το καλό επικρατεί και ο Κρέιν παίρνει την αγαπημένη του Κατρίνα στη Νέα Υόρκη για να ζήσουν ευτυχισμένοι. Αυτή είναι η υπόθεση της αμερικανικής ταινίας τρόμου, παραγωγής 1999 σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρτον με πρωταγωνιστές τον Τζόνι Ντεπ και την Κριστίνα Ρίτσι. Ο Μπάρτον εμπνεύστηκε την ταινία από τη σύντομη ιστορία «Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη» του Αμερικανού συγγραφέα Ουάσινγκτον Ίρβινγκ, η οποία περιέχεται με 34 ακόμη ιστορίες στο έργο του «Το βιβλίο με τα σκιαγραφήματα» του 1819.









Σύμφωνα με την πλοκή του συγγραφέα, ο Ίκαμποντ Κρέιν είναι ένας γιάνκης τυχοδιώκτης δάσκαλος με πουριτανικές προκαταλήψεις, αχαλίνωτη φαντασία και παιδαριώδη συμπεριφορά. Είναι σύντροφος στα παιχνίδια των μεγαλύτερων μαθητών του, φοβάται τον ίδιο του τον ίσκιο και αρέσκεται να ακούει και να αφηγείται ιστορίες για όντα εξωπραγματικά. Η τύχη του τον φέρνει στην Κοιμισμένη Κοιλάδα (Sleepy Hollow) όπου η ατμόσφαιρα μοιάζει στοιχειωμένη από θρύλους για φαντάσματα και ξωτικά.

«Ολόκληρη η γειτονική περιοχή είναι γεμάτη με τοπικές ιστορίες, στοιχειωμένες μεριές και εσπερινές δεισιδαιμονίες· σε καμία άλλη μεριά της χώρας δε διασχίζουν τόσο συχνά τον ουρανό οι διάττοντες αστέρες και πουθενά αλλού δε λάμπουν οι μετεωρίτες έτσι όσο πάνω απ’ αυτή την κοιλάδα και φαίνεται πως ο απαίσιος εφιάλτης τούτο το μέρος έχει διαλέξει για να στήνει τα παιχνίδια του.»

Φυσικά, ο Ίκαμποντ δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος, καθώς οι σκιές που τον κυνηγούν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να θεριέψουν και, τελικά, να προβάλλουν απειλητικές μέσα από την εμφάνιση του Ακέφαλου Καβαλάρη.

«Οπωσδήποτε όμως το κυρίαρχο πνεύμα, που συχνάζει σ’ αυτή τη στοιχειωμένη περιοχή και φαίνεται να είναι επικεφαλής όλων των δυνάμεων του αέρα, είναι η παρουσία ενός ακέφαλου σώματος πάνω σ’ άλογο. Μερικοί λένε πως είναι το φάντασμα κάποιου Γερμανού στρατιώτη, που το κεφάλι του κόπηκε από μια μπάλα κανονιού σε μια ανώνυμη μάχη στον Επαναστατικό Πόλεμο και που οι ντόπιοι τον βλέπουν κάθε τόσο να τρέχει ορμητικά μέσα στη σκοτείνια της νύχτας σαν να ήταν καβάλα στα φτερά του ανέμου. Οι παρουσίες του δεν περιορίζονται στην κοιλάδα, φορές-φορές επεκτείνονται στους γειτονικούς δρόμους και μάλιστα στους γύρω χώρους μιας εκκλησίας, που δεν ήταν και πολύ μακριά. Πραγματικά, μερικοί από τους πιο αυθεντικούς ιστορικούς αυτών των μερών, που με μεγάλη προσοχή έχουνε συλλέξει και έχουν αντιπαραβάλει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και που αφορούν αυτό το φάντασμα, υποστηρίζουν πως το σώμα του στρατιώτη έχει ενταφιαστεί στην αυλή της εκκλησίας και ότι το φάντασμα τρέχει με τ’ άλογο στο πεδίο της μάχης αναζητώντας νυχτιάτικα το κεφάλι του· και ότι το ορμητικό τρέξιμο, που μοιάζει με μεσονυχτιάτικο σίφουνα την ώρα που μερικές φορές διασχίζει την Κοιλάδα, χρωστιέται στην αργοπορία του και στη βιασύνη του να γυρίσει πίσω στην αυλή της εκκλησίας πριν να χαράξει η μέρα. Τέτοιο είναι το γενικό νόημα αυτής της μυθικής δεισιδαιμονίας, που προμήθεψε υλικά για πολλές άγριες ιστορίες σ’ αυτή την περιοχή των σκιάσεων και το φάντασμα είναι γνωστό, σ’ όλα τα χωριάτικα τζάκια, με το όνομα του Ακέφαλου Καβαλάρη της Κοιμισμένης Κοιλάδας».

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως δεν χρησιμοποιείται τυχαία από το συγγραφέα ο όρος γιάνκης για να περιγράψει τον πρωταγωνιστή της ιστορίας του. Ο όρος γιάνκης, αν και σε κάποιες περιπτώσεις είναι ελαφρά υποτιμητικός χρησιμοποιείται από τον Ίρβινγκ για να δείξει τις καλβινιστικές πουριτανικές χριστιανικές πεποιθήσεις και παραδόσεις των Εκκλησιαστικών (Congregationalists) και των Πρεσβυτεριανών, που έφεραν τον πολιτισμό τους όταν εγκαταστάθηκαν έξω από τη βορειοανατολική περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία προς τιμή του Εγγλέζου εξερευνητή Τζων Σμιθ ονομάστηκε Νέα Αγγλία (New England). Επίσης, ο όρος «Yankee" αναφέρεται συγκεκριμένα στους παλαιότερους νεαρούς της Νέας Αγγλίας προσκολλημένους στην αγγλική καταγωγή τους.

Ποιος ήταν ο Ουάσιγκτον ΄Ιρβινγκ



Ήταν μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα ο συγγραφέας του Μύθου του Ακέφαλου Καβαλάρη. Γεννήθηκε το 1783 και θεωρείται ο πατέρας της αμερικανικής λογοτεχνίας. Σπούδασε νομικά, αλλά σύντομα εγκατέλειψε το επάγγελμα του δικηγόρου και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Ταξίδεψε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, όπου και έζησε περίπου 17 χρόνια (1815-32). Ο Ίρβινγκ ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την πολιτική και μάλιστα είχε γράψει τη βιογραφία του Τζορτζ Ουάσιγκτον. Παράλληλα, υπηρέτησε ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ισπανία από το 1842 έως το 1846.

Το έργο του χαρακτηρίζεται από μιαν αναζήτηση για το παραδοσιακό, το ρομαντικό και το γραφικό στοιχείο. Το ύφος του είναι ήπιο και χιουμοριστικό. Στην Ευρώπη ήταν ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός. Ο Τσαρλς Ντίκενς, πατέρας των σύγχρονων Χριστουγέννων, τον θαύμαζε. Ο Ίρβινγκ υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του καθώς αγωνίστηκε να αναγνωριστεί το επάγγελμα του συγγραφέα ως νόμιμη εργασία και φυσικά αγωνίστηκε και για τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραφικών έργων. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: «Το βιβλίο με τα σκιαγραφήματα» (1819), «Η ιστορία της ζωής και των ταξιδιών του Χριστόφορου Κολόμβου» (1828) και «Η ζωή του Τζορτζ Ουάσιγκτον» (1855). Πέθανε το 1859.








Η ιστορία του Ριπ Βαν Ουίνκλ


Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στο συγγραφικό του πόνημα «Το βιβλίο με τα σκιαγραφήματα» εκτός από την ιστορία του Ακέφαλου Καβαλάρη, ο Ίρβινγκ έχει δημοσιεύσει και άλλη μια ιστορία με έντονο το στοιχείο της ευρωπαϊκής κουλτούρας και λαογραφίας.


Πρόκειται για την ιστορία του Ριπ Βαν Ουίνκλ (The story of Rip Van Winkle) ενός ολλανδικής καταγωγής χωρικού, όπως και η οικογένεια Βαν Τάσελ στο Μύθο του Ακέφαλου Καβαλάρη. Ο Ριπ ζει στα όρη Κάτσκιλ της Νέας Υόρκης. Προφανώς δεν είναι ικανοποιημένος από το γάμο του και για να ξεφύγει από τη γυναίκα του πηγαίνει μια βόλτα στο δάσος, συναντά ξωτικά, πίνει από το παγούρι τους, πέφτει σε ύπνο και ξυπνά γέρος. Όταν ο Ίρβινγκ έγραψε αυτή την ιστορία βρισκόταν στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, ένα μέρος με ιστορία μιας χιλιετίας, καθώς αρχικά, υπήρξε ρωμαϊκή επαρχία με στρατιωτικές οδούς κι ένα μεγάλο φρούριο και στις αρχές του Μεσαίωνα, ήταν ένα μικρό αγγλοσαξονικό αγροτικό χωριό, με έντονο το κελτικό στοιχείο της μακράς αγγλικής παράδοσης. Ο Ίρβινγκ ενδιαφερόταν για τις παραδόσεις της περιοχής και θέλησε να τις εντάξει στα έργα του.

Ας μη λησμονούμε ότι οι Εγγλέζοι, οι Ιρλανδοί και οι Ολλανδοί έποικοι των ΗΠΑ είχαν μεταφέρει τις παραδόσεις και τις δεισιδαιμονίες της μακροχρόνιας ιστορίας του στη γηραιά ήπειρο, στη νέα τους πατρίδα, τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αναλυτές, ο Ίρβινγκ κατά την διάρκεια της περιοδείας του στην Ευρώπη επηρεάστηκε από τα ευρωπαϊκά ακούσματα, τις ιστορίες και τους μύθους που είχαν τις ρίζες τους στην ευρωπαϊκή μυθολογία. Αυτή η επίδραση αποτυπώνεται τόσο στην ιστορία του Ριπ Βαν Ουίνκλ, όσο και σ΄αυτή του Ακέφαλου Καβαλάρη, η οποία αποτελεί αρχέτυπο μοτίβο της ευρωπαϊκής λαϊκής παράδοσης από την εποχή του Μεσαίωνα.




                      The Headless Horseman by Grivetart on deviantART





Το αρχέτυπο του Ακέφαλου Καβαλάρη - The Headless Horseman

Oι ακέφαλοι καβαλάρηδες είναι βασικοί χαρακτήρες στους μύθους και τις ιστορίες της Βόρειας Ευρώπης, της Γερμανίας και της Ιρλανδίας. Χαρακτηριστικός είναι ο μύθος του Dullahan στην Ιρλανδία ή αλλιώς Gan CEAN που στα ιρλανδικά γαελικά σημαίνει χωρίς κεφάλι.

Ο μύθος αυτός ανήκει στην κατηγορία της ιρλανδικής κουλτούρας όπου οι νεράιδες και τα πνεύματα /ξωτικά είναι πιο κοντά στην δαιμονική τους φύση, τα επονομαζόμενα και Unseelie fairies.




Ο Dullahan είναι ένας ιππέας χωρίς κεφάλι. Έχει μαύρο άλογο που είναι εξίσου δαιμονικό με τον ίδιο. Έχει ένα διαβολικό χαμόγελο όπως ο Τζακ ο Λάτερν (η χαρακτηριστική τρομακτική κολοκύθα του Halloween). Κρατάει ένα μαστίγιο φτιαγμένο από ανθρώπινα κόκαλα και βγαίνει με σκοπό να αφαιρέσει ανθρώπινες ζωές. Σε κάποιες παραλλαγές ο ιππέας παρουσιάζεται ως ακέφαλη γυναίκα, ενώ αντί για άλογο μπορεί να οδηγεί άμαξα (υπάρχουν διάφορες παραλλαγές της ιστορίας ανάλογα την περιοχή ). Σύμφωνα με το μύθο μόνο το χρυσάφι μπορεί να τον σταματήσει, όπως σε άλλες ιστορίες το ασήμι διώχνει τους Λυκάνθρωπους. Κατανοούμε φυσικά ότι την εποχή εκείνη οι φτωχοί αγροτικοί πληθυσμοί λόγω της κοινωνικής / οικονομικής τους τάξης δεν διέθεταν ούτε χρυσάφι ούτε ασήμι, άρα κατά την λογική των μύθων ήταν καταδικασμένοι.







Το μοτίβο του Ακέφαλου Καβαλάρη εμφανίζεται και στις ιστορίες του Αρθουριανού Κύκλου*. Πιο συγκεκριμένα στο αγγλικό ποίημα του 14ου αιώνα «Sir Gawain and the Green Knight» αναφέρεται ένας περίεργος μύθος αποκεφαλισμού. Ο Sir Gawain ένας ιππότης της Στρογγυλής Τραπέζης του Βασιλιά Αρθούρου, δέχεται μια πρόκληση από έναν μυστηριώδη Πράσινο Ιππότη ο οποίος προτρέπει οποιονδήποτε ιππότη τον χτυπήσει με το τσεκούρι του να επιστρέψει σ΄ένα χρόνο την ίδια μέρα και να ανταποδώσει. Σύμφωνα με το ποίημα ο Gawain αποκεφαλίζει τον Πράσινο Ιππότη, ο οποίος σκύβει, παίρνει το κομμένο του κεφάλι και αποχωρεί για να επιστρέψει ένα χρόνο αργότερα. Το ποίημα σώζεται σ΄ένα χειρόγραφο που περιλαμβάνει τρία αφηγηματικά θρησκευτικά ποιήματα και θεωρείται ότι βασίζεται στους μύθους της Μεσαιωνικής Βρετανίας.

Η πιο γνωστή σκωτσέζικη ιστορία για τον Ακέφαλο Καβαλάρη είναι η ιστορία του
Ewan και ονομάζεται «Ewan of-the Small-Head - An Isle of Mull Legend». Σύμφωνα με τον μύθο ο Ewan έχασε το κεφάλι του κατά την διάρκεια της μάχης στη περιοχή Glen Cainnir διότι δεν έλαβε υπόψη του τις προβλέψεις της μάγισσας της φυλής του. Ενώ οι αντίπαλοί του τον αποκεφάλισαν, το άλογο του συνέχισε με το Ακέφαλο σώμα του να τρέχει στο πεδίο της μάχης, γεγονός που δημιούργησε το σχετικό θρύλο. Κάποιοι, μάλιστα, έκτοτε ισχυρίζονται ότι επιστρέφει στην περιοχή για να εκδικηθεί τους απογόνους των δολοφόνων του.|







Στη γερμανική μυθολογία και πιο συγκεκριμένα στο έργο Deutsche Sagen (έκδοση του 1835) των αδερφών Γκριμ, όπου συλλέχθηκαν μύθοι, θρύλοι και ιστορίες της γερμανικής υπαίθρου, αναφέρονται δυο μύθοι σχετικοί με τον Ακέφαλο Καβαλάρη.

Στο πρώτο μύθο μια γυναίκα από τη Δρέσδη βγαίνει νωρίς το πρωί της Κυριακής για να συγκεντρώσει βελανίδια σε ένα δάσος. Σε ένα μέρος που ονομάζεται Lost Waters και βλέπει έναν Ακέφαλο Ιππέα με ένα μακρύ γκρι παλτό που κάθεται πάνω σε ένα γκρίζο άλογο. Στο συγκεκριμένο μύθο προκαλεί εντύπωση γιατί η γυναίκα να δει το Ακέφαλο Πλάσμα το πρωί της Κυριακής και όχι κάποια άλλη ημέρα της εβδομάδας. Ενδεχομένως να πρόκειται για παρέμβαση της εκκλησίας στη προκειμένη περίπτωση προκειμένου να δημιουργηθεί η εντύπωση στον απλό χωρικό που θα ακούσει την ιστορία ότι είναι προτιμότερο να πάει στην εκκλησία το πρωί της Κυριακής και να παρακολουθήσει τη λειτουργία παρά να κάνει κάτι άλλο με κίνδυνο να συναντήσει τον Ακέφαλο Καβαλάρη.

Στο δεύτερο μύθο η υπόθεση εκτυλίσσεται στην περιοχή της Κάτω Σαξονίας όπου ένας Ακέφαλος Καβαλάρης που ονομάζεται The wild huntsman/Wilde Jagd φυσά το κυνηγετικό του κέρατο για να προειδοποιήσει τους κυνηγούς να μην βγουν για κυνήγι την επόμενη μέρα γιατί θα διατρέξουν κίνδυνο. Σ΄αυτή τη περίπτωση το μοτίβο που αναπτύσσεται δεν έχει σχέση με τις αγγλοσαξονικές παραδόσεις του Ακέφαλου Ιππέα που προαναφέρθηκαν, αλλά με τον λαϊκό μύθο του άγριου κυνηγιού ή αλλιώς The Wild Hunt. Πρόκειται για μια φανταστική ή υπερφυσική ομάδα κυνηγών όπως ξωτικά, νεράιδες, ακόμη και νεκροί πολεμιστές οι οποίοι έβγαιναν για κυνήγι στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη την περίοδο από 21 Δεκεμβρίου μέχρι και 7 Ιανουαρίου. Είναι η περίοδος που αντιστοιχεί στην εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων στις μέρες μας. Αρχηγός τους ήταν ο παγανιστής θεός Odin, ο οποίος στην πορεία σε κάποιες περιπτώσεις συνδέθηκε είτε με τον Άγιο Βασίλη είτε με τον μύθο του Κράμπους.




         The wild hunt: Asgårdsreien (1872) by Peter Nicolai Arbo




Δεισιδαιμονία ή δικαιολογία

Φαίνεται πως οι ιστορίες με το συγκεκριμένο θέμα και μοτίβο ήταν κοινές στο αγροτικούς πληθυσμούς της γηραιάς ηπείρου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ποίημα του Tam o' Shanter του Σκωτσέζου ποιητή Robert Burns.

Το ποίημα περιγράφει τη ζωή του Ταμ ενός αγρότη που πίνει μπύρες με τους φίλους του στην ταβέρνα του χωριού και η γυναίκα του τον περιμένει στο σπίτι. Ένα βράδυ ο Ταμ επιστρέφοντας μεθυσμένος αργά στο σπίτι του και διηγείται στη γυναίκα του μια απίστευτη ιστορία. Καθώς γυρνούσε από την ταβέρνα με το άλογο του πέρασε δίπλα από την στοιχειωμένη εκκλησία του χωριού** όπου είδε τα κεριά αναμμένα. Πλησίασε και είδε μάγισσες, δαιμόνια και ακέφαλες φιγούρες να χορεύουν. Μια από τις μάγισσες τον είδε και άρχισαν όλοι μαζί να τον κυνηγούν (όπως τον Κρέιν στο Μύθο του Sleepy Hollow) αλλά κατάφερε να σωθεί καθώς οδήγησε το άλογο του προς το ποτάμι Doon***. Η ιστορία ενδεχομένως να μας θυμίζει αυτή του Ριπ Βαν Ουινκλ που επιθυμεί να ξεφύγει από τη γυναίκα του. Δεν αποκλείεται οι χωρικοί να χρησιμοποιούσαν τις δεισιδαιμονίες της εκάστοτε περιοχής προκειμένου να δικαιολογηθούν ή ακόμη και να τις άλλαζαν κατά το δοκούν, ανάλογα με τις ποσότητες κρασιού που είχαν καταναλώσει στη ταβέρνα του χωριού.

Warlocks and witches in a dance; Nae cotillion brent-new frae France, But hornpipes, jigs, strathspeys, and reels Put life and mettle in their heels. A winnock bunker in the east, There sat Auld Nick in shape o’ beast: A towzie tyke, black, grim, and large, To gie them music was his charge; He screw’d the pipes and gart them skirl, Till roof and rafters a’ did dirl.— Coffins stood round like open presses, That shaw’d the dead in their last dresses; And by some devilish cantraip sleight Each in its cauld hand held a light

Με το πέρασμα των χρόνων, ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη συνδέθηκε με τη γιορτή του Halloween. Λέγεται ότι άλλη μια αγγλική ιστορία συντέλεσε σ΄αυτό. Μια ιστορία που συνέβη στο Scotter, το δάσος του οποίου φημολογείται ως χώρος εξαφανίσεων. Σύμφωνα με τον μύθο ένας γεωργός πήρε το αγαπημένο του άλογο παραμονή του Halloween για μια βόλτα στο δάσος. Όμως το άλογο του τρόμαξε από έναν περίεργο θόρυβο, τον έριξε κάτω και χάθηκε. Ο γεωργός επέστρεψε στο στάβλο, πήρε άλλο άλογο και γύρισε για να ανακαλύψει ποιος ή τι έκανε το θόρυβο. Αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένος να μην πέσει από τη ράχη ό,τι και αν συνέβαινε. Ο θόρυβος ακούστηκε ξανά και τρόμαξε και το δεύτερο άλογο που άρχισε να τρέχει αφηνιασμένο. Παρά την ξέφρενη πορεία του τρομαγμένου αλόγου μέσα στο δάσος, ο γεωργός παρέμεινε στη σέλα. Καθώς όμως το άλογο κάλπαζε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, δεν είδε ένα μυτερό κλαδί και έχασε το κεφάλι του. Από τότε εμφανίζεται κάθε φορά την ημέρα του Halloween στις 22:00 το βράδυ με σκοπό να βρει το κεφάλι του.

-------------------------------------------------------------




*Αρθουριανός Κύκλος ή Βρετανικό Ζήτημα είναι συλλογικά γνωστοί οι μύθοι που σχετίζονται με την κελτική ιστορία και τους θρύλους των Βρετανικών Νήσων, ιδιαίτερα όσον αφορά το Βασιλιά Αρθούρο και τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης.


**Η αίσθηση ότι οι εκκλησίες ήταν στοιχειωμένες προέρχεται από τις παγανιστικές αντιλήψεις των χωρικών, οι οποίοι δεν είχαν αποδεχθεί καθολικά τη χριστιανική θρησκεία


*** Το ποτάμι Doon βρίσκεται στην περιοχή Ayrshire στη Σκωτία.Αποτελεί κοινό τόπο τα νερά του ποταμού να μην επιτρέπουν στα κακά πνεύματα να τα διασχίσουν καθώς το νερό εξαγνίζει/καθαρίζει. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή στην πρώτη ταινία της τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών όπου η Άργουεν σώζει τον τραυματισμένο Φρόντο όταν περνάει το ποτάμι πριν το Σκιστό Λαγκάδι, το οποίο δεν μπορούν να περάσουν οι Νάζγκουλ




---------------------------------------------------------



H ανάλυση του Μύθου του Ακέφαλου Καβαλάρη παρουσιάστηκε από τη Γιώτα Χουλιάρα με οπτικό ακουστικό υλικό στην πρώτη εκδήλωση του βιβλίου Ο βιασμός της Κοκκινοσκουφίτσας στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας στις 13/10/17

Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Seanchai- Bards- Mythoplastis - © 2017.