Δράκος, ένα παρεξηγημένο μυθικό πλάσμα

«Ίσως όλοι οι δράκοι της ζωής μας να είναι πριγκίπισσες, που δεν προσμένουν παρά την ώρα που θα μας δουν όμορφους και τολμηρούς. Ίσως καθετί τρομακτικό να είναι, στο απώτατο βάθος του, έρημο και αβοήθητο και να περιμένει από μας βοήθεια» είχε πει ο Τσεχο-Αυστριακός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε.


Από την δική του πλευρά, ο Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος Χαλίλ Γκιμπράν είχε δει τους δράκους ως το αναγκαίο κακό που γεννά το αναγκαίο καλό στον κύκλο της ισορροπίας της ζωής γι΄αυτό έλεγε πως «Κάθε δράκος γεννά και έναν Άγιο Γεώργιο που θα σκοτώσει τον δράκο».

Στα παραμύθια, τους μύθους και τις Ιστορίες των Λαών δεν υπάρχουν πιο παρεξηγημένα πλάσματα από τους Δράκους. Ο δράκος ή δράκοντας (αρχ. ελληνικά δράκων) είναι μυθικό ον, το οποίο έχει συνήθως μορφή ερπετού ή μεγάλης σαύρας. Βρίσκεται στη μυθολογία αρκετών πολιτισμών. Χαρακτηριστικοί είναι οι κινέζικοι δράκοντες με θετικούς συμβολισμούς. Οι κινέζικοι δράκοι συνδέονται με τον αρχαίο κινέζικο μύθο που λέει ότι ένας κινέζικος δράκος έδωσε τα μυστικά της γραφής σε έναν κινέζο αρχαίο αυτοκράτορα.Κοινά, συνήθη χαρακτηριστικά των δρακόντων είναι το μεγάλο μέγεθος και αντίστοιχα η μεγάλη δύναμη. Ένα από τα όπλα τους είναι ότι συνήθως βγάζουν φλόγες από το στόμα.


Στην Ευρωπαϊκή μυθολογία οι δράκοντες είναι φτερωτοί και αντίθετα με την κινέζικη παράδοση, έχουν αρνητικούς συμβολισμούς. Για τους δράκους της Ευρώπης υπάρχει ένας μύθος που συνδέεται με τον μάγο Μέρλιν. Τον 5ο αιώνα μ.Χ., όταν ο βασιλιάς Βόρτιγκερν κατέφυγε στη βόρεια Ουαλία, προσπάθησε να χτίσει ένα φρούριο στο Ντάινας Έμρυς, όμως μόλις ύψωνε τα τείχη, αυτά γκρεμίζονταν.

Ο Μέρλιν εξήγησε το γεγονός: Δύο αντιπαλοι δράκοι (ένας κόκκινος Ουαλός και ένας λευκός Σάξονας) είχαν φυλακιστεί σε ένα σπήλαιο κάτω από το μέρος που χτιζόταν το φρούριο, πρίν απο πολλά χρόνια, από τον βασιλιά Λουντ. Ο Μέρλιν απελευθέρωσε τους δράκους οι οποίοι πάλεψαν μέχρι που ο κόκκινος δράκος νίκησε τον λευκό Σάξονα. Ο βασιλιάς Βόρτιγκεν θεώρησε το γεγονός αυτό ως οιωνό: Θα νικούσε και εκείνος τους Σάξονες, όπως και έγινε.

Στο έργο Χόμπιτ του Τόλκιν ο Νοσφιστής (στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ο άρπαγας, ο σφετεριστής) ή Smaug όπως τον ονομάζει ο συγγραφέας από το νορβηγικό Smyge, που έχει την ίδια σημασία έχει γνώση, σοφία αλλά και δύναμη που συσωρεύεται μέσα του και γεννάει μια μανία για κυριαρχία.

Στα έργα του Μάρτιν οι Δράκοι μετατρέπονται σε πιστούς ακόλουθους της Καλίσι, καθώς ως Μητέρα των Δράκων είναι η μόνη στην οποία υπακούουν.

Στα παραμύθια της ευρωπαϊκής κουλτούρας πολλές φορές ο δράκος (dragon) συγχέεται με το ogre που σημαίνει τερατόμορφος γίγαντας. O ogre είναι μια μυθική φιγούρα (το θυληκό ogress) που συναντάμε σε πολλά παραμύθια όπως ο Τζακ και η Φασολιά και ο Παπουτσωμένος Γάτος.


Γιώτα Χουλιάρα
Συγγραφέας του βιβλίου Ο Βιασμός της Κοκκινοσκουφίτσας