Σνεγκούροτσκα ή Κόρη του Χιονιού

Η Σνεγκούροτσκα από τον Βίκτορ Βασνετσόφ (1899)

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
Δημοσιογράφος
Συγγραφέας του βιβλίου Ο βιασμός της Κοκκινοσκουφίτσας


Σνεγκούροτσκα (δηλαδή Κόρη του Χιονιού) είναι το όνομα ενός κοριτσιού το οποίο αποτελεί κεντρικό χαρακτήρα ρωσικών λαϊκών παραμυθιών, αλλά και σημαντικός χαρακτήρας της πρωτοχρονιάτικης μυθολογίας.

Ο Ρώσος λαογράφος Αλεξάντερ Αφανάσιεφ στον δεύτερο τόμο του βιβλίου του «Ποιητικές απόψεις των Σλάβων στη φύση» (1869) αναφέρεται πρώτη φορά γραπτά σε μια εκδοχή του παραμυθιού της Σνεγκούροτσκα.






Σύμφωνα με την εκδοχή του παραμυθιού, η Σνεγκούροτσκα είναι η κόρη της Άνοιξης και του Πάγου, η οποία επιθυμεί τη συντροφιά κοινών θνητών. Της αρέσει ένας βοσκός με το όνομα Λελ, αλλά η καρδιά της δε μπορεί να γνωρίσει την αγάπη. Η μητέρα της την λυπάται και της δίνει αυτή τη δυνατότητα, αλλά μόλις τον αγαπά, η καρδιά της ζεσταίνεται και λιώνει. Αυτή η έκδοση του παραμυθιού έγινε θεατρικό έργο από τον Αλεξάντρ Οστρόφσκι το 1873, με μουσική επένδυση από τον Τσαϊκόφσκι, χωρίς όμως επιτυχία.


Το 1878 ο συνθέτης Λεόν Μίνκους (Léon Minkus) και ο συνθέτης μπαλέτου Μάριους Πετίπα σκηνοθέτησαν μια έκδοση της Σνεγκούροτσκα με τίτλο «Η Κόρη του Χιονιού» για το Αυτοκρατορικό Μπαλέτο του τσάρου. Η ιστορία προσαρμόστηκε σε όπερα από τον Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ  και γνώρισε τεράστια επιτυχία. Η Σνεγκούροτσκα εμφανίζεται ως ένα πανέμορφο, ξανθό κορίτσι ντυμένο με λευκά και μπλε ρούχα.





Σε μια άλλη έκδοση, από τη συλλογή του Λουί Λεζέ (Louis Leger) «Contes Populaires Slaves» (1882), ένα άτεκνο ζευγάρι μεγάλης ηλικίας έφτιαξαν ένα κορίτσι από χιόνι, το οποίο ζωντάνεψε. Μεγάλωσε γρήγορα και κάποια μέρα μια παρέα από κορίτσια την προσκάλεσαν για μια βόλτα στο δάσος. Εκεί άναψαν μια μικρή φωτιά και άρχισαν να διασκεδάζουν πηδώντας πάνω από τη φωτιά. Όταν η Σνεγκούροτσκα προσπάθησε να πηδήξει έλιωσε και εξατμίστηκε σε ένα μικρό σύννεφο. Την ιστορία αυτή περιέλαβε και ο Άντριου Λάνγκ στο βιβλίο «The Pink Fairy Book» το 1897.


Αργότερα, η ιστορία της Σνεγκούροτσκα παρουσιάζεται σε δυο ταινίες που γυρίστηκαν κατά την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης: μια ταινία κινουμένων σχεδίων του 1952, με μέρος της μουσικής του Ρίμσκι-Κορσάκοφ με το ίδιο όνομα και μια ταινία του 1969, υπό τη διεύθυνση του Παβέλ Καντοτσνίκοφ, με μουσική του Βλαδισλάβ Κλαντνίσκυ. Ο Ρούθ Άντερσον ξανάγραψε την ιστορία στο βιβλίο με εικόνες με τίτλο «The Snow Princess» (Η Πριγκίπισσα του Χιονιού), στο οποίο όταν η πριγκίπισσα ερωτεύεται δεν πεθαίνει αμέσως, αλλά γίνεται θνητή.


Στη σημερινή της μορφή άρχισε να εμφανίζεται όταν δόθηκε επίσημα άδεια εορτασμού της Πρωτοχρονιάς από το Σοβιετικό καθεστώς, το 1935. Σε βιβλία της εποχής για την διακόσμηση Χριστουγεννιάτικων δένδρων, η Σνεγκούροτσκα εμφανίζεται ως εγγονή/βοηθός του Ντέντ Μορόζ, να μεσολαβεί στην επικοινωνία των παιδιών με αυτόν. Στις αρχές του 1937, ο Παππούς του Χιονιού (όπως αποκαλείται ο Άγιος Βασίλης) με την Παρθένα του Χιονιού εμφανίζονται μαζί σε χριστουγεννιάτικα δέντρα στο Σπίτι των Εθνών στη Μόσχα.





Σήμερα, η Σνεγκούροτσκα είναι περισσότερο γνωστή ως η εγγονή αλλά και βοηθός του Ντεντ Μορόζ, του ρωσικού αντίστοιχου χαρακτήρα του Άϊ Βασίλη. Όσοι παρακολουθείτε την παιδική σειρά «Η Μάσα και ο Αρκούδος» θα είχατε δει στο περσινό χριστουγεννιάτικο εορταστικό επεισόδιο πως η μικρή Μάσα μεταμορφώθηκε σε Σνεγκούροτσκα.

-----------------------------------

Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Seanchai- Bards- Mythoplastis - © 2018