Το μαγικό χριστουγεννιάτικο γράμμα

Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
 

Από μικρός αγαπούσε τα ταχυδρομεία. Του άρεσε να πηγαίνει μαζί με την μητέρα του κάθε φορά που έπρεπε να στείλουν γράμμα ή κάρτα. Παρατηρούσε με θαυμασμό τους υπαλλήλους πίσω από τους μεγάλους πάγκους να μαζεύουν τους φακέλους. Μεγαλώνοντας άρχισε να πηγαίνει μόνος του στο ταχυδρομείο. Ιδιαίτερα τις ημέρες των γιορτών. Καθόταν σε μια γωνία και χάζευε τους ανθρώπους. Με τον καιρό καθώς τους κοιτούσε έπλαθε ιστορίες για τον καθένα τους. Τον ηρεμούσε.

Ήταν την εποχή που αποφάσισε να γίνει συγγραφέας. Θα έγραφε ιστορίες για τους ανθρώπους στο ταχυδρομείο. Και η αλήθεια είναι πως αυτό έκανε. Περνούσε κάθε μέρα από το ταχυδρομείο στην πλατεία και,καθισμένος στο απέναντι παγκάκι, παρατηρούσε. Μετά γυρνούσε σπίτι και έγραφε.

Κάποια στιγμή τελείωσε το βιβλίο. Ιστορίες ταχυδρομείου το ονόμασε. Αλλά δεν τολμούσε να το στείλει για έκδοση. Φοβόταν την απόρριψη. Δεν ήταν κάποιος σπουδαίος να του εκδώσουν βιβλίο. Ίσως και να φοβόταν ότι θα γελούσαν μαζί του. Συνέχισε όμως να πηγαίνει στο ταχυδρομείο και να πλάθει στο κεφάλι του Ιστορίες.

Όμως τις τελευταίες ημέρες του είχε γεννηθεί μια άλλη, σχεδόν τρελή, ιδέα. Ήταν το γιορτινό κλίμα που είχε επηρεάσει. Ήταν που μικρός δεν γιόρτασε όπως όλα τα παιδιά ποτέ τα Χριστούγεννα λόγω του πένθους της μητέρας του για τον άδικα χαμένο πατέρα. Ήταν αυτή η μελαγχολία που είχε στην ψυχή του όταν έβλεπε τα πρόσωπα της καθημερινότητας.

Ήθελε,λέει, να έγραφε ένα γράμμα, ένα μαγικό γράμμα, στον Άγιο Βασίλη και να μπορούσε μ΄ αυτόν τον τρόπο να προσφέρει σε όλους ό,τι είχαν ανάγκη. Γιατί οι ανάγκες του καθενός είναι διαφορετικές και εξίσου σημαντικές. Υπήρχαν άνθρωποι που είχαν τα πάντα από υλικής πλευράς κι όμως δεν είχαν τίποτε στην ψυχή τους. Σ΄αυτούς θα έδινε αγάπη. Ενώ στους άλλους, τους φτωχούς από υλικά αγαθά, θα έδινε την δυνατότητα να ζουν με αξιοπρέπεια, γιατί αυτό ήθελαν.

Έτσι, θα γέμιζε και την δική του ψυχή. Γιατί αυτό είχε ανάγκη η ψυχή του, να βλέπει τους άλλους ευτυχισμένους και να χαμογελούν. Αχ και να μπορούσε να γράψει αυτό το γράμμα! Αχ και να μπορούσε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του!

Τότε ήταν που το πήρε απόφαση. Θα έστελνε το βιβλίο του για έκδοση και θα ζητούσε από τον εκδοτικό οίκο, όποιον εκδοτικό οίκο το δεχόταν, να δώσει τα χρήματα που θα κέρδιζε από τις πωλήσεις για φιλανθρωπικό σκοπό. Έτσι, θα μπορούσε τουλάχιστον να κάνει λίγο από το όνειρό του πραγματικότητα. Και θα ηρεμούσε και η ψυχή του.